Marx.ba
Stručnjaci kažu da bi ovaj oblik kompenzacije ugljenika mogao da ojača borbu protiv klimatskih promjena, ali da se mora koristiti odgovorno.
Možda ste čuli kako ljudi kažu da su drveće pluća zemlje – i nisu pogriješili. Šume igraju ključnu ulogu u našoj borbi protiv klimatske krize, jer su u stanju da apsorbuju ugljen-dioksid iz vazduha i oslobađaju kiseonik putem fotosinteze.
Ali dok su naše zelene površine dragocjene, da li smo previdili još jedan resurs – plavi ugljenik. Kada koristimo ovaj izraz, govorimo o ugljeniku koji je zarobljen u obalnim i morskim ekosistemima kao što su mangrove, slane močvare i morska trava.
Baš kao i drveće na kopnu, ove takozvane „plave šume“ mogu da apsorbuju i skladište ugljenik, ali to rade mnogo brže. Morska trava može da uhvati ovaj element do 35 puta brže od tropskih prašuma, i iako pokriva manje od 0,1% naših okeana, vegetacija čini 10 do 18% globalnog skladištenja ugljenika u moru.
Loša vest je da gubimo sisteme plavog ugljenika alarmantnom brzinom. Do 67% mangrova, najmanje 35% plimnih močvara i oko 29% livada morske trave je već nestalo zbog niza faktora kao što su razvoj obale, ribolov, zagađenje, klimatske promjene i prirodne katastrofe.
Ipak, postoji način da se podrži više projekata očuvanja. Na sličan način kao i standardna kompenzacija ugljenika, kompanije su u mogućnosti da investiraju u ekosisteme plavog ugljenika u zamjenu za kredite, a ova transakcija im teoretski omogućava da uravnoteže svoje emisije gasova staklene bašte.
Tržište plavog ugljenika tek treba da zaživi u EU, ali nakon ekspanzije trgovine u zemljama poput Australije, Indonezije i Kenije, neki stručnjaci predviđaju evropski procvat.
Jedan broj komentatora je ipak i dalje oprezan. Oni tvrde da kompenzacija ugljenika omogućava kompanijama da prebace odgovornost za smanjenje štetnih emisija na treću stranu. Oni također kažu da je nemoguće tačno izračunati koliko će ugljenika uskladištiti vodene biljke tokom dugoročnog perioda, podrivajući centralnu premisu kreditnog sistema, piše Greennews.
